Zaman zaman hepimiz öfke patlaması yaşarız; fakat bazen kontrolümüzü kaybetmemiz de an meselesi. Aslında öfkelenen insanın kendisi olduğu gibi, öfkeye sebep olan da yine insanın ta kendisidir. Nedir peki bu öfke? Çeşitleri var mıdır öfkenin?
Şöyle derin ve detaylı düşünecek olursak; öfke, herhangi algılanan bir tehdite karşı doğal olarak gerçekleşebileceği gibi içgüdüsel olarak da gerçekleşebilen bir tepkidir. Ayrıca her canlıda olma özelliği taşıyan çok güçlü bir duygudur. Doğal olarak gerçekleşen öfkeye hayvanlardan Aslan'ı örnek verebiliriz. Dişi bir aslanı ve onun yavrularının olduğunu düşünün. Bırakın insanı, kolay kolay hiçbir canlıyı yavrularının olduğu yere yaklaştırmaz. Eğer anne aslan yavrularına yaklaşacak bir tehdit algılarsa kendiliğinden oluşan bir öfke ortaya çıkar ve eğer ki bu tehdit ortadan kalkmaz veya uzaklaşmazsa anne aslan bu sefer içgüdüsel olarak öfkelenip tehdit olarak algıladığı canlıya zarar verebilir. Aslan için okumuş olduğunuz bu örnek, tüm canlılara has bir duygu durumudur aslında. Çünkü hiçbir canlı, dışarıdan herhangi bir tehdit tarafından yavrusuna zarar gelsin istemez. Bir de hayvanlardan olan Ayı'dan bir örnek verecek olursak; erkek ayılar, dişi bir ayı beğendikleri zaman dişi ayıyı tavlayabilmek için ağaçları devirerek güç gösterisi yaparlar. Bunu yaparken dişi ayıyı ikna etmek zor olacağı için erkek ayı öfkesine öfke katarak daha fazla ve daha büyük ağaçları devirmeye başlar.
İşte...
Aslan ve Ayı örneğinde de gördüğümüz gibi öfke, içgüdüsel ve hırs duygusunun da harmanlaştığı bir kontrolsüz duygu haline gelebiliyor.
Ne tuhaftır ki insanlarda, hayvanlara ve diğer canlılara oranla öfkenin daha fazlası mevcuttur. Kimisi sevgilisini veya sevdiğini içgüdüsel olarak hemcinslerine karşı kıskanınca olmayan öfke aniden doğabilir ve kimi zaman olumsuz sonuçları da beraberinde getirebilir. Kimisi yaşanan herhangi olumsuz bir duruma karşı öfkelenince kendilerini kontrol altında tutamadıklarında duvara, kapıya, cama vs yumruk atarak kendi kendilerine zarar verebilirler.
Öfke, aslında uzak durulması gereken en tehlikeli duygulardan biridir. Tabi bu tehlikenin farkına varanlar öfkelerini de kontrol altında tutmayı bilirler. Atalarımızın da dediği gibi: ''Öfke ile kalkan zararla oturur.'' Eminim ki hepimiz duymuşuzdur bu atasözünü. Ne kadar mantıklı düşünmüşler. Çünkü dikkatli düşünecek olursak, 'öfke' aslında geçici bir duygudur; ama öfke eğer bir insanı zarara uğratmayı başarabiliyorsa işte o zaman öfke o insanı kendi kontolü altına almış demektir. Öfkemizle savaşmamız lazım; çünkü sonucu kimi zaman pişmanlıktan ibarettir. O yüzden öfke bizi değil, biz öfkeyi kontrolümüz altına alalım. Hayat zaten kısa, değmez gereksiz zararlı duygulara. Öfke, insanı yıpratır. Sabır her zaman insana kazandırır. Öfkelenmeden önce karşımızdakini dinlememiz, sabırlı ve sakin olmamız lazım; çünkü iyi olan duygular ne kadar baskın olursa kötü duyguları da köreltir.
Öfke değil, sabır kazanacaktır... Bunu unutmayalım.
Saygılarımla...
YORUMLAR