HAYATIN YÜZÜNE HEP BEN GÜLÜMSEDİM

İki yakası bir araya gelmesede
Sevinçlerimin
Küçük umutlar toplayarak 
Minicik mutluluklar  iliştirdim
Yakasına hayatın 

Alnının çatından vurduğum kederleri 
Gün ışığıyla defnettim 
Güneşi uyandırdım çok zaman 
Gün doğumundaki umudu toplamak için 
Sabahları binbir sevinç biriktirdim
Gün içinde harcamak için 
Eksik etmedim hiç maviyi hayatımdan 
Kimi zaman  uçsuz bucaksız gökyüzü 
Eşlik etti manzarama
Kimi zaman hırçın dalgalar 
Her şeye güzel bakıp, görmek için 
Dualar eşliğinde başladığım günü 
Şükürle uğurladım hep 
Kokunun sihrine hep inandım 
Kimi gün kahve kokusuyla başladım güne 
Kimi gün çiçek 
Ruhumu hep güzel kokularla besledim
Gül hatmileri eksik etmedim bahçemden
Üzerlerindeki çiğ taneleriyle tazelendim
Fesleğenlerle nefeslendim
Özgürlüğü çağrıştırdığından
En çok da başıboş kır çiçeklerini sevdim

 

Hayat bu!
Kimin yüzüne gülmüş ki?
Bende yüzüme gülsün beklemedim
Hayatın yüzüne hep ben gülümsedim...

Meryem AKIN