SORDUK MU KENDİMİZE HİÇ NEDEN DİYE??

SORDUK MU KENDİMİZE HİÇ NEDEN DİYE??

Bildiğiniz üzere bizim bazı soru kalıplarımız bulunmakta ( Ne, Niçin, Ne zaman, Ne Kadar, Neden vb.)

Ben şu aralar neden olanının üzerinde duruyorum, neden mi ? Okuduğunuz da yazıyı açıklayıcı olacağı 
kanaatindeyim. 


Neden hedefe ulaşmak yerine pes etmeyi seçiyoruz, neden bu kadar kolay 
kabulleniyoruz umutsuzluğu, olumsuzluğu. 

Neden umudumuzu yitirdik, oysaki gelecek düne göre 
daha da aydınlıktı, daha da ümit doluydu, beklediklerimizi ve ruhumuzu neden kararttık karamsarlığa sevk ettik, daha yolun başındayken yorulduk, yarıştan ayrıldık, düştük ama kalkmayı unuttuk.

Oysa ki her diriliş bir kalkışın her kalkışta bir düşüşün neticesiydi, ne kadar da çabuk unuttuk hayallerimizi, bizi bekleyen aydınlık yarınları, geleceğimizi neden adımızın tarihten silinmesini hatta hiç 
yazılmamasını kabul ettik. 

Neden dik durmayı, davamızı savunmayı, olduğumuz cephede sonuna kadar 
savaşmayı bıraktık cepheyi terk ettik.  

Neden Aziz'ler, Mahinur'lar, Mehmet Akif'ler, Fatih'ler olamadık
veya olmamayı istedik, yol uzun ve zor gözüktü belki de bizde pes etmeyi mi seçtik?

Buna mı karar verdik yani, potansiyelimizi ebediyen toprağa gömdük, geriye dönüp hatalardan ders almayı değil, ileriye dönük hata üstüne hata yapmayı seçtik ve seçmeye devam ediyoruz. 

Ne yazık ki, keşke demekten bıkmıştık.

 Oysa ki, hayallerimiz umut doluydu, başarı dolu, takıldı diye ayağımız kalkamaz mıyız sandık düştüğümüz yerden.

Ondan mı somurttuk yüzümüzü, kararttık içimizi , olan oldu deyip kestirip atmak kolay geldi ama unutmayalım ki asıl başarıya ulaşmak istiyorsak zor / kolay diye ayırt etmemeli.

Yolumuza çıkan engelleri sırasıyla, sabırla aşmalıyız.  

Bir diriliş gerek bu çöküşten kurtulmaya.  

Birbirimize umut olmak gerek.

Yarına daha sağlam, sarsılmaz olabilmek için. 

Hayal kurmayı ihmal etmemek gerek,  

Gerçekleştirebileceğimize inanarak.  

Nefes alabiliyor olduğumuz sürece umudun bol olduğunu unutmamak gerek.

En önemlisi ise umudu bahşeden Rabbimize sayısızca şükür gerek .

Sakın unutmayalım ki; bizlere verilen zaman ile bizim kurduğumuz hayalleri, biz pes ettiğimiz için bizim ile beraber aynı hayallere sahip olan ve pes etmeyen insanlar gerçekleştireceklerdir. 


Zamanımız var. Önemli olan kontrol edebilmek, ve kıymetini bilmektir.

Rabbim bizleri zamanımızın kıymetin bilmeyi ve hayatımızı düzenli bir şekilde ahiretini ve dünyasını unutmayarak, çalışmaktan, yeni bir şeyler üretmekten hoşnut olan kullarından eylesin.

Allah'a emanet olun, sonraki yazılarda görüşmek üzere

Fatma Nur Özcan