MUHSİN REİS.

Şehadetinin on dördüncü yılında rahmet ve minnetle 


Eskisi gibi değil şimdi artık duygular,
Günle gece karıştı, kabus oldu uykular.
Gözyaşları sel oldu, yüreklerde kaygılar.
Matem yaşıyor haller Muhsin Reis ardından,
Bir ses çağırdı seni Peygamber diyarından.

Albayrakla sözlüydün, bağrında ana yurdun.
Zamanı Kızılelma, Turan üstüne kurdun.
Bir kalleş pusu ile, zannedilmesin durdun.
Fikrini söyler diller Muhsin Reis ardından,
Bir ses çağırdı seni Peygamber diyarından.

Yokluğun zor olsa da izinde Alperenler,
İzinde vatanını candan üstün görenler.
Seninle himmetleri, duacıdır Erenler.
Semaya kalktı eller Muhsin Reis ardından,
Bir ses çağırdı seni Peygamber diyarından.

Ağustos sıcağında üşüyor olsak bile,
Ülkün ülkümüz bizim düşürmedik hiç dile.
Vatan namusumuzdur çiğnettirmeyiz  ele,
Tetikte bütün iller Muhsin Reis ardından
Bir ses çağırdı seni Peygamber diyarından.

Hilal var olsun diye mertçe düştün toprağa,
Kalplere bahar gelmez, hazan vurdu yaprağa.
Durmuş diyor; dik durup kan verdin Albayrağa.
Yolundan gider kullar Muhsin Reis ardından,
Bir ses çağırdı seni Peygamber diyarından.

Durmuş Tunacık