OLMASAN.

Aralanmış perdenin arasından,
İçeri giren günışığım olsan.
Soğuk karanlık gecelerdeki avuntum,
Kalabalık şehirdeki, yalnızlığım olsan.
Bir şey olsan, dost yahut sevgili,
Hatta her şey olsan… Ama her zaman,
Hiçbir şey olmasan…
Bazen sisli bir gemi güvertesinde,
Rüzgar’a yelken açmış yürekler olsan.
Bazen fırtınada köpüren boğazın suları,
Bazense sağanak yağışta, kuytu köşede,
Saklanacak yer arayan bir kedi olsan.
Hiç olmazsa;
Ayazda kese kâğıdı yakan çocukların çığlığı olsan.
Ama her zaman hiç bir şey olmasan…

Aslı Kutluay